ευυπόκριτος

εὐυπόκριτος, -ον (Α)

1. αυτός που υποκρίνεται καλά το πρόσωπο που υποδύεται, που ερμηνεύει καλά τον ρόλο του

2. φρ. «εὐυπόκριτος συμβίωσις» — καλή συμβίωση, ομαλή συμβίωση

3. αυτός τον οποίο εύκολα μπορεί κανείς να υποκριθεί, να παραστήσει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + υπο-κρίνομαι].